Tour de Fratsen
Geplaatst: 27 jul 2007, 14:51
Wat is er nu nog van over van die eens zo mooie fietstocht? Wie nu de nieuwsberichten bekijkt, zal merken dat de uitslagen, de reacties van de renners en alle informatie die normaal op de voorpagina's staat, nu ergens in een hoekje staat. Wat is er tegenwoordig belangrijker? De dopingcontroles, of degene die de gele trui om zijn schouders mag dragen?
In een omgeving vol enthousiaste Tour-kijkers, word het me steeds duidelijker. Ik was voorheen niet echt iemand die elke kilometer van een etappe moest zien, maar ik vond het wel leuk om het bij te houden. Nadat er al enkele renners uit de Tour gegooid zijn, doordat ze met hun stomme kop niet van de middeltjes af konden blijven die op de 'verboden lijst' staan, komt er woensdagavond een bericht in de media wat de hele sportwereld op zijn kop zet, maar wat er toch al wel 'een tijdje aan zat te komen'. Aldus de media.
Zoals de meesten van jullie waarschijnlijk wel hebben meegekregen, had de Rabobank-ploeg (de Nederlandse trots in de Tour) na zoveel jaren eindelijk weer een renner in de gelederen met de felbegeerde gele trui om zijn schouders. Michael Rasmussen, een Deense wielrenner. Een klimmer zelfs. Geweldig voor de Rabobank-ploeg zou je zeggen. Helaas bewijst de Rabobank-ploeg het tegendeel, door de Deen uit de ploeg te gooien. En waarom? Omdat een of andere halve zool (Davide Cassani, een Italiaanse oud-wielrenner) het nodig vind om duidelijk te maken dat hij Rasmussen in Italië heeft zien fietsen, terwijl de Deen aan had gegeven in Mexico te zijn. Nu is het natuurlijk niet echt netjes om ergens anders te zijn dan je opgegeven hebt, maar het is ook strafbaar, omdat je op die manier dopingcontroles buiten grote wielerrondes kunt ontlopen.
Wat gaat er in het hoofd van die Cassani om? Vind hij het nu helemaal geweldig om Rasmussen voor de rest van zijn leven te tekenen? Als je kijkt naar hoe iedereen in de directe omgeving van Ramussen reageerd, onder andere zijn familie waar hij is geweest in Mexico, dan zul je merken dat niemand weet waar de Deen nu eigenlijk was in die bewuste periode, behalve hij zelf.
Dan de volgende hoofdrolspeler; Theo de Rooij, de grote baas van de Rabobank-ploeg. Deze man heeft het dus uiteindelijk 'echt gedaan' en heeft Michael Rasmussen uit de ploeg gezet. Waarom? Juist, omdat Davide Cassani tegen hem heeft verteld, dat hij Rasmussen op een andere plek heeft gezien, dan waar hij volgens de papieren zou zijn... Heeft die Cassani nou zoveel macht? Of is de Rooij nu zo zwak, om meteen door de knieën te gaan onder alle druk van de media die er bovenop Rasmussen (en dus de Rabobank-ploeg) dook? En is het woord van Rasmussen dus minder waard dan van Cassani? Ik begrijp het allemaal niet meer...
Denk er eens over na, je leest nu deze tekst waarvan je dacht dat hij over de Tour de France zou gaan. Waar gaat hij nu eigenlijk over? Wat is er over van de eens zo mooie fietsronde? Niets. Nouja, hooguit een media-circus. Stop maar met de Tour dit jaar en probeer het volgend jaar nog eens. Misschien zonder media er om heen, dan gaat het misschien weer waarom het allemaal begonnen is. Wielrennen.
Misschien zien sommigen dit topic als onzin, blijf dan weg. Het is misschien voor mij een manier om wat woede en ongeloof van me af te typen, maar ook een manier om mensen aan het denken te zetten.
In een omgeving vol enthousiaste Tour-kijkers, word het me steeds duidelijker. Ik was voorheen niet echt iemand die elke kilometer van een etappe moest zien, maar ik vond het wel leuk om het bij te houden. Nadat er al enkele renners uit de Tour gegooid zijn, doordat ze met hun stomme kop niet van de middeltjes af konden blijven die op de 'verboden lijst' staan, komt er woensdagavond een bericht in de media wat de hele sportwereld op zijn kop zet, maar wat er toch al wel 'een tijdje aan zat te komen'. Aldus de media.
Zoals de meesten van jullie waarschijnlijk wel hebben meegekregen, had de Rabobank-ploeg (de Nederlandse trots in de Tour) na zoveel jaren eindelijk weer een renner in de gelederen met de felbegeerde gele trui om zijn schouders. Michael Rasmussen, een Deense wielrenner. Een klimmer zelfs. Geweldig voor de Rabobank-ploeg zou je zeggen. Helaas bewijst de Rabobank-ploeg het tegendeel, door de Deen uit de ploeg te gooien. En waarom? Omdat een of andere halve zool (Davide Cassani, een Italiaanse oud-wielrenner) het nodig vind om duidelijk te maken dat hij Rasmussen in Italië heeft zien fietsen, terwijl de Deen aan had gegeven in Mexico te zijn. Nu is het natuurlijk niet echt netjes om ergens anders te zijn dan je opgegeven hebt, maar het is ook strafbaar, omdat je op die manier dopingcontroles buiten grote wielerrondes kunt ontlopen.
Wat gaat er in het hoofd van die Cassani om? Vind hij het nu helemaal geweldig om Rasmussen voor de rest van zijn leven te tekenen? Als je kijkt naar hoe iedereen in de directe omgeving van Ramussen reageerd, onder andere zijn familie waar hij is geweest in Mexico, dan zul je merken dat niemand weet waar de Deen nu eigenlijk was in die bewuste periode, behalve hij zelf.
Dan de volgende hoofdrolspeler; Theo de Rooij, de grote baas van de Rabobank-ploeg. Deze man heeft het dus uiteindelijk 'echt gedaan' en heeft Michael Rasmussen uit de ploeg gezet. Waarom? Juist, omdat Davide Cassani tegen hem heeft verteld, dat hij Rasmussen op een andere plek heeft gezien, dan waar hij volgens de papieren zou zijn... Heeft die Cassani nou zoveel macht? Of is de Rooij nu zo zwak, om meteen door de knieën te gaan onder alle druk van de media die er bovenop Rasmussen (en dus de Rabobank-ploeg) dook? En is het woord van Rasmussen dus minder waard dan van Cassani? Ik begrijp het allemaal niet meer...
Denk er eens over na, je leest nu deze tekst waarvan je dacht dat hij over de Tour de France zou gaan. Waar gaat hij nu eigenlijk over? Wat is er over van de eens zo mooie fietsronde? Niets. Nouja, hooguit een media-circus. Stop maar met de Tour dit jaar en probeer het volgend jaar nog eens. Misschien zonder media er om heen, dan gaat het misschien weer waarom het allemaal begonnen is. Wielrennen.
Misschien zien sommigen dit topic als onzin, blijf dan weg. Het is misschien voor mij een manier om wat woede en ongeloof van me af te typen, maar ook een manier om mensen aan het denken te zetten.