svenn schreef:als een benchmark computer het reeds heeft gedaan, welk nut heeft het dan ?
Pfoei, hoe leg ik het simpel doch duidelijk uit... let's give it a shot:
Zoals jullie waarschijnlijk wel begrepen hebben, gaat het project erom dat die proteïnen zich vouwen en op die manier eiwit A, B, C of wat dan ook vormen. De clou is juist, dat we dit proces maar nauwelijks begrijpen. Aan het begin van Folding@Home snapten we er kort gezegd geen snars van waarom datzelfde hoopje proteïnen de ene keer eiwit A vormt en de andere keer eiwit B, terwijl de omstandigheden (zo goed als) gelijk zijn.
Work Units bestaan uit virtuele proteïnen die samen een eiwit (kunnen gaan) vormen. Elke Work Unit wordt een bepaald aantal keer geanalyseerd op de gebruikers van de computers. Letterlijk duizenden keren wordt van dezelfde Work Unit gesimuleerd hoe de proteïnenen onder een bepaalde omstandigheid zouden omvormen tot een eiwit, en welk eiwit dat dan zou worden met eventuele onvolkomendheden erin. De resultaten van al deze simulaties worden dan weer verzameld door een projectteam wat zich met met die Work Unit bezig houdt.
Omdat elke WU toch duizenden keren geanalyseerd moet worden, is het dus ook geen tijdverspilling om het op een benchmarkcomputer te laten analyseren. Om een idee te krijgen hoe vaak een WU gesimuleerd moet worden kun je het aantal WU's op de
Project Summary delen door het aantal active processoren (momenteel iets van 220.000 meen ik, ATi's en PS3's niet meegerekend, dus ga maar uit van zo'n 270.000).
markgh schreef:SFB, 682? Waarom duurt die dan niet veel langer dan die eerste?
Het is een zogenaamd exerimentele WU. Die kan buiten de CPU-kracht ook veel geheugen eisen. Bij de meeste computers resulteert dat in overlast voor de gebruiker, of je moet een computer hebben die "dedicated" is (dus alleen aan staat voor folding). Daarom moet je dit ook aanvinken in je configuratievenster en krijgt men ze niet standaard toebedeeld. Omdat ze het waarderen dat je wat extra's doet, krijg je er ook extra punten voor.
